Samochody elektryczne stanowią innowacyjną rewolucję w świecie motoryzacji i technologii. Debat na temat ich atutów nie brakuje. Nie brakuje jednak również dyskusji na temat niebezpieczeństw, które mogą za sobą nieść. W praktyce wiele zarządów wspólnot mieszkaniowych odmawia udzielenia zgody na instalację punktu ładowania w garażu podziemnym powołując się na subiektywne obawy przed samozapłonem pojazdu. Czy zarząd wspólnoty mieszkaniowej ma do tego prawo?
Zgoda wspólnoty mieszkaniowej
W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, w których liczba samodzielnych lokali mieszkalnych jest większa niż trzy, punkt ładowania instaluje się i eksploatuje po uzyskaniu zgody zarządu wspólnoty, spółdzielni lub osoby sprawującej zarząd nad daną nieruchomością, wydawanej na wniosek osoby posiadającej tytuł prawny do lokalu w tym budynku i stanowisko postojowe do wyłącznego użytku.
Co powinien zawierać wniosek?
Aby rozpocząć procedurę uzyskania zgody, konieczne jest złożenie wniosku. Nie istnieje sformalizowany wzór wniosku o wyrażenie zgody na instalacje i eksploatację punktu ładowania.
Przepisy wskazują jednak, że taki wniosek powinien zawierać:
oświadczenie o posiadaniu tytułu prawnego do lokalu oraz stanowiska postojowego do wyłącznego użytku lub oświadczenie o posiadaniu zgody właściciela lokalu na instalację punktu ładowania (nie jest konieczne przedkładanie dokumentu potwierdzającego);
oświadczenie o zobowiązaniu się wnioskodawcy do pokrycia wszelkich kosztów związanych z instalacją punktu ładowania, w tym kosztów zakupu i montażu tego punktu;
w przypadku, jeżeli nieruchomość jest zabytkiem – zgodę właściwego konserwatora zabytków.
Przepisy nie wymieniają innych wymogów, które powinien zawierać wniosek
Złożyliśmy wniosek. Co dalej?
Następnie, w terminie 30 dni od doręczenia wniosku zarząd wspólnoty mieszkaniowej lub spółdzielni mieszkaniowej powinien zlecić sporządzenie ekspertyzy w przedmiocie oceny instalacji elektrycznej oraz zasad bezpieczeństwa związanych z jej używaniem. Sporządzenie ekspertyzy nie jest jednak wymagane w przypadku budynków, w których została zaprojektowana i wykonana instalacja elektryczna przeznaczona do zasilania punktów ładowania. Koszt wykonania ekspertyzy spoczywa na wnioskodawcy.
Ekspertyza powinna zawierać m.in.:
moc przyłączeniową budynku, która może zostać wykorzystana na potrzeby funkcjonowania punktu ładowania;
punkty w instalacji elektrycznej, w których przyłączenie punktu ładowania jest dopuszczalne, oraz parametry tego punktu, w tym maksymalną moc punktu ładowania, który może być przyłączony do instalacji elektrycznej;
rozwiązania budowlane oraz techniczno-instalacyjne, jakie powinny być przyjęte przy instalacji punktu ładowania, w tym wymagania dotyczące wyrobów zastosowanych do instalacji tego punktu;
warunki niezbędne do bezpiecznej eksploatacji punktu ładowania;
wymagania, jakie powinny być spełnione w zakresie bezpieczeństwa pożarowego w związku z zainstalowaniem punktu ładowania.
Powyżej wskazane elementy zostały wymienione w ustawie. Ustawa przewiduje, że ekspertyza może (ale nie musi) zawierać również inne elementy. Niekiedy wspólnoty mieszkaniowe wymagają dostarczenia dodatkowych dokumentów lub uzupełnienia ekspertyzy o elementy, które nie zostały wskazane w przepisach. Wynika to zazwyczaj z subiektywnej obawy wspólnoty mieszkaniowej o możliwość samozapłonu pojazdu, jednak taka przesłanka nie może stanowić podstawy do żądania uzupełnienia ekspertyzy, jak również do obciążenia wnioskodawcy kosztami dodatkowych ekspertyzy.
Kiedy wspólnota mieszkaniowa może odmówić instalacji punktu ładowania?
Tak naprawdę wspólnota mieszkaniowa może odmówić tylko jeżeli:
przeprowadzona ekspertyza wykazała, że instalacja stacji ładowania zgodnie ze złożonym wnioskiem nie jest możliwa;
wnioskodawca nie posiada tytułu własności lokalu mieszkalnego i przypisanego do niego miejsca parkingowego na wyłączny użytek lub nie przedłożył zgody właściciela;
wnioskodawca nie zobowiązał się do pokrycia wszelkich kosztów związanych z montażem ładowarki i jej przyłączeniem do sieci elektroenergetycznej.
Jeżeli żadna z powyższych sytuacji nie nastąpiła, to zarząd wspólnoty mieszkaniowej nie ma podstaw prawnych, aby nie wyrazić zgody na montaż punktu ładowania i jest obowiązana do wydania zgody.
Jeżeli mimo to wspólnota mieszkaniowa odmawia - zarząd wspólnoty lub spółdzielni naraża się na odpowiedzialność z tytułu niezgodnego z prawem wykonywania obowiązków zarządu wspólnoty.
Milcząca zgoda
W przypadku braku obowiązku sporządzenia ekspertyzy oraz gdy wszelkie koszty związane z instalacją punktu ładowania, w tym koszt jego zakupu i montażu, zostaną pokryte przez wnioskodawcę, może on przystąpić do instalacji i eksploatacji tego punktu po bezskutecznym upływie terminu 30 dni, w którym to wspólnota mieszkaniowa powinna zlecić wykonanie ekspertyzy.
Co istotne, w przypadku wspólnoty mieszkaniowej wydanie zgody na instalację i eksploatację punktu ładowania o mocy mniejszej niż 11 kW stanowi czynność zwykłego zarządu, zatem nie ma konieczności podejmowania uchwały właścicieli lokali.
W razie spełnienia wszystkich wymogów ustawy o elektromobilności i zgodnie jej przepisami zarząd wspólnoty nie ma również podstawy do odmowy na instalację takiego punktu ładowania.
Cała procedura dotycząca instalacji punktu ładowania została opisana w ustawie o elektromobilności i paliwach alternatywnych.
Zespół kancelarii COGENTS
Σχόλια