Celem świadczenia uzupełniającego jest dodatkowe wsparcie dochodowe osób dorosłych niezdolnych do samodzielnej egzystencji. Uprawnienie do skorzystania ze świadczenia uzupełniającego zależy od spełnienia szeregu warunków, które są uregulowane w Ustawie z dnia 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.
Osoby uprawnione
Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które ukończyły 18 lat i zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem:
(i) o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo
(ii) orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo
(iii) orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji.
Zmiany w 2024 r. oraz wysokość świadczenia uzupełniającego
Prawo do świadczenia uzupełniającego zależy m.in od łącznej wysokości przysługujących danej osobie świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych. Oznacza to, że łączna kwota przysługująca danej osobie z tytułu emerytury, renty czy innych uzyskiwanych ze środków publicznych świadczeń nie może przekroczyć określonej w przepisach kwoty zwanej progiem świadczeniowym.
Do końca lutego 2024 r. próg świadczeniowy wynosił 2157,80 złotych, a od 1 marca 2024 r. wzrasta do kwoty 2419,33 złotych. Szczegółowy wykaz tego, jakie świadczenia finansowane ze środków publicznych wpływają na wysokość i prawo do świadczenia uzupełniającego znajduje się na stronie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Wartym podkreślenia jest fakt, że świadczenie uzupełniające nie dla każdego uprawnionego wynosi 500 złotych miesięcznie, bowiem kwota świadczenia zależna jest od tego, czy dana osoba uzyskuje już jakieś inne świadczenia finansowane ze środków publicznych. Kwota uzyskiwanego świadczenia uzupełniającego będzie więc różnicą między kwotą progu świadczeniowego, a łączną kwotą przysługujących danej osobie świadczeń.
W jaki sposób można ubiegać się o świadczenie uzupełniające?
Osoba zainteresowana, aby ubiegać się o świadczenie uzupełniające, poza spełnieniem szeregu warunków określonych w przepisach musi złożyć wniosek odpowiednio do organu wypłacającego świadczenie emerytalno-rentowe albo rentę socjalną, a w przypadku pozostałych osób uprawnionych – do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Wniosek musi zawierać między innymi:
dane osoby uprawnionej tj. Imię i nazwisko, datę urodzenia, numer PESEL, adres zamieszkania;
inne informacje niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia;
wskazanie sposobu wypłaty świadczenia;
podpis wnioskodawcy lub przedstawiciela wnioskodawcy.
Do wniosku należy dołączyć orzeczenie, na mocy którego wnioskodawca został uznany za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji.
Decyzja w sprawie świadczenia uzupełniającego
W przedmiocie przyznania lub odmowy prawa do świadczenia uzupełniającego organ właściwy wydaje decyzję. Organ właściwy na wydanie decyzji ma 30 dni od dnia wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Warto wiedzieć, że od negatywnej decyzji organu przysługuje odwołanie do sądu.
Podstawą prawną dla niniejszego artykułu jest Ustawa z dnia 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.
Zespół kancelarii COGENTS
Comments